Kıssalar vardır. Kur’ an da bir çok kere tekrar edilmiş.. İnsanlığa “Sen onlara bu kıssayı anlat, belki üzerinde düşünürler.”A’raf, 176 sırrıyla gelmiş. Üzerinde düşünülesi kısslar. İsimler verilmiş kâh Musa, kâh İsa, kâh Nuh ile… Ademle başlamış kıssanın adı. Sonsuza dökülmüş. Okunması, düşünülmesi, anlaşılması, ibret alınması duasıyla…
Nazan Hocam’ a teşekkürler…
Âdem’ in hikâyesini hatırlayan herkes, herşey kendi başından geçmiş gibi olur. Kendi hikâyesini okur.
Ben?
Benden önce seçilmiş bir yolun yolcusu olarak geldim bu dünyaya ben. Bana sorulmadı. Ama sorulsaydı ben de seçerdim. Açık itiraf işte, yasak meyveyi, unutarak ve hatırlayarak ben de yerdim.
Hangimiz balçık bedeni yaratılmışların en üstünü kılacak olan kutsal nefese, özgür iradeye hayır, derdik?
Hangimiz insan olmanın şerefli bilincine, kansız olaysız bir masumluk halini tercih ederdik?
Hangimiz bir dünya yolculuğunun onurlu yolculuğuna, kazasız belâsız cennet yaşamının bilgisizliğini yeğlerdik?
Bilmemenin güvencesini hangimiz neylerdik?
Bildiğini bilmeyen bilgisini ne yapsın? Sen biliyordun ben bilmiyordum, buna kim dayanabilir?
Demem o ki, dağların taşların taşıyamaya takat yetiremediği teklifi hangimiz reddederdik?
Ödülle cezayı hangimiz ayırt edebilirdik?
Yasak meyveyi hangimiz yemezdik?
Böyle ağır sınanmasa Âdem kendisini nereden bilecekti? Geçici yanılgısının sebebi olan şey, onun sahiplenmesine de neden olan şeydir. Ve böyle bir sahipleniş için insan olan gözden düşmeyi, sürgün edilmeyi, her bir şeyi göze alabilir.
Nazan BEKİROĞLU
Yavuz Selim ÇATALBAŞ 